Een koolstofvoetafdruk

De "CO2 -voetafdruk" van een bedrijf of organisatie is een maat voor de hoeveelheid broeikasgasemissies die direct en indirect worden veroorzaakt door activiteiten of verzameld gedurende het hele productleven. Deze afgifte wordt meestal gemeten en gerapporteerd in termen van koolstofdioxide (CO2E).

Bij het meten van de koolstofvoetafdruk van de organisatie worden de uitstoot van broeikasgassen onderverdeeld in drie "scope" zoals gedefinieerd door het Green House Gas Protocol (GHG), veel gebruikte internationale normen:

Reikwijdte van koolstofpaden 3

• Reikwijdte 1: Direct release uit bronnen die eigendom of gecontroleerd zijn. Bijvoorbeeld de afgifte van het verbranden in de ketel of gecontroleerde, oven, voertuig, enz., Evenals de afgifte van chemische productie in de procesapparatuur die eigendom of bestuurd is.
• Reikwijdte 2: Indirecte afgifte van gekochte elektriciteit, stoom, verwarming en koeling gebruikt door verslaggeversbedrijven.
• Reikwijdte 3: Alle andere indirecte emissies komen voor in de bedrijfswaarde. Deze omvatten stroomopwaartse en stroomafwaartse ontlading die niet in reikwijdte worden behandeld 2. Bijvoorbeeld, de afgifte van extractie en productie van gekochte materialen en brandstof, transportgerelateerde activiteiten in voertuigen die niet eigendom zijn van of gecontroleerd zijn door de reporterentiteit, externe sourcingactiviteiten, afvalverwijdering, enz. Het omvat ook de vrijgave van het gebruik van producten of diensten die worden verkocht.

Hoe gebruik je een GKG -protocol om de reikwijdte van koolstof 3 sporen te verminderen?

Corporate Standard Green House Gas Protocol (BKG), inclusief de standaard van 3 scope, biedt een kader voor organisaties om hun CO2 -voetafdrukken te meten, te beheren en te verminderen. Hier zijn enkele stappen om het GHG -protocol te gebruiken om de reikwijdte van 3 te verminderen:

1. Begrijp de reikwijdte van 3 emissies:De eerste stap is om te begrijpen wat de afgifte van de reikwijdte 3. Zoals gedefinieerd door het BKG -protocol, omvat de reikwijdte van 3 alle indirecte emissies (niet opgenomen in de reikwijdte van 2) die optreedt in de waardeketen van het rapportagebedrijf, inclusief stroomopwaartse en stroomafwaartse emissie.
2. Identificeer en categoriseer de reikwijdte van 3 emissies:Reikwijdte 3 emissies zijn meestal onderverdeeld in 15 categorieën, waaronder gekochte goederen en diensten, kapitaalgoederen, brandstof- en energiegerelateerde activiteiten, transport en distributie, afval gegenereerd in activiteiten, zakenreizen, reizen van werknemers en meer. Identificeer categorieën met betrekking tot uw organisatie.
3. Verzamel gegevens en tel de release:Verzamel gegevens voor elke gerelateerde categorie. Dit kan het verzamelen van informatie van leveranciers inhouden, schatten emissies met behulp van industrieel gemiddelde of het gebruik van economische input-output modellen. Het GHG -protocol biedt specifieke richtlijnen en berekeningstools om te helpen bij dit proces.
4. Stel het doel in en bouw een reductieplan op:Stel op basis van uw releasegegevens de doelstellingen in om uw 3 -scope -release te verminderen. Dit kan inhouden dat het samenwerken met leveranciers om hun emissies te verminderen, inkooppraktijken te veranderen, de energie -efficiëntie van het product te verbeteren of duurzamer gedrag bij werknemers aan te moedigen.
5. Oefening, monitor en rapporteren:Voer uw reductieplan uit en controleer en rapporteer de voortgang. Werk uw release -berekeningen regelmatig bij om uw prestaties bij te houden tegen uw doelwit. Transparant rapportage Scope 3 kan de reputatie van uw organisatie verbeteren en bijdragen aan de wereldwijde inspanningen voor het beperken van klimaatverandering.
6. Controleer en repareer:Klimaatactie is een continu proces. Controleer de reikwijdte van 3 emissies, uw doelen en reductiestrategieën regelmatig en zoek naar mogelijkheden om verdere verminderingen te maken.

Hoe informatie te verzamelen van leveranciers in overeenstemming met de bedrijfsnormen van Green House Gas Protocol (GHG)?

1. Communicatie en betrokkenheid: Begin met het informeren van uw leverancier over uw intentie en de reden waarom u deze gegevens verzamelt. Leg het belang van duurzaamheid uit en hoe hun samenwerking zal leiden tot wederzijdse voordelen, zoals een betere efficiëntie, verbeterde kostenbesparingen en reputatie.
2. Definieer informatievereisten: Bepaal de informatie die u nodig hebt van uw leverancier. Dit zijn meestal gegevens waarmee u hun BKG -emissies kunt berekenen, zoals energieverbruik, brandstofverbruik en zakelijke reizen.
3. Leverancier Survey/Survey: Een gemeenschappelijke methode om gegevens van leveranciers te verzamelen is via vragenlijst of enquête. Dit kan gegevens vragen met betrekking tot specifieke release. Het GHG -protocol biedt richtlijnen over de soorten vragen die u moet stellen. Voor leveranciers die mogelijk niet bekend zijn met rapportage van broeikasgassen, kunnen richtlijnen voor het berekenen of schatten van hun vrijlating gunstig zijn.
4. Gebruik industrie -specifieke berekeningstools: Als directe gegevensverzameling van leveranciers niet wordt geïmplementeerd, overweeg dan om een ​​branchespecifieke tool of database te gebruiken die een geschatte release biedt voor een specifiek type leverancier of product.
5. Gebruik de duurzaamheidsrapporten van leveranciers: Als uw leverancier zijn eigen duurzaamheidsrapport heeft, kan dit een waardevolle bron van hulpgegevens zijn.
6. Maak periodieke rapportagemechanismen: Moedig leveranciers aan om hun releasegegevens regelmatig te melden. Dit kan elk jaar, een halve jaarlijkse of een tijdlijn zijn in overeenstemming met uw rapportagevereisten.
7. Bouw capaciteit: Als de leverancier geen kennis of middelen heeft om hun release te melden, bieden dan ondersteuning indien mogelijk. Dit kan trainingssessies, workshops inhouden of middelen bieden voor het berekenen van broeikasgasafgifte.
8. Een leverancierovereenkomst: Overweeg om GHG -rapportagevereisten in te voeren in een leveranciersovereenkomst of contract. Dit kan helpen om de leverancier in te zetten om de vereiste gegevens te verstrekken.

Wat zijn de instructies van Green House Gas Protocol voor de vragenlijst van de leverancier?

1. Het proces van gegevensverzameling: GHG -protocollen bevelen aan om systematische processen te gebruiken om gegevens te verzamelen. Dit kan het creëren van een standaardleveranciersvragenlijst die aan alle leveranciers is verzonden, inhoudt.
2. De kwaliteit van de gegevens: GHG -protocol benadrukt het belang van gegevenskwaliteit. Het beveelt aan om primaire gegevens te gebruiken (gegevens rechtstreeks verzameld van de leverancier) waar deze mogelijk is, vooral voor de categorie belangrijke scope 3. Als primaire gegevens niet beschikbaar zijn, beveelt dit aan om secundaire gegevens te gebruiken (industrieel gemiddelde of andere generieke gegevens).
3. De belangrijke reikwijdte van 3 categorieën: Het GHG -protocol beveelt aan zich te concentreren op inspanningen voor gegevensverzameling in het kader van 3 belangrijke categorieën. Dit kan betekenen dat een vragenlijst wordt gericht op leveranciers die bijdragen aan deze categorie.
4. Een geleidelijke benadering van het verzamelen van gegevens: GHG -protocol stelt een geleidelijke benadering van gegevensverzameling voor waarbij meer accurate methoden (zoals leverancierspecifieke gegevens) worden gebruikt voor significante scope 3 -categorieën, en onnauwkeurige methoden (zoals industriële gemiddelde gegevens) worden gebruikt voor minder belangrijke categorieën.
5. De betrokkenheid van de leverancier: Het GHG -protocol beveelt aan om bij leveranciers betrokken te worden om de beschikbaarheid en kwaliteit van gegevens te verbeteren. Dit kan het bieden van ondersteuning of training aan leveranciers inhouden om hen te helpen de vragenlijst in te vullen.
6. Bevestiging: GHG -protocol beveelt aan om gegevens indien mogelijk te bevestigen. Dit kan inhouden dat de leverancier wordt gevraagd om ondersteuningsdocumentatie of bevestigingsverklaring van de derde partij te verstrekken.

Carbon Exposure Project (CDP) Project Supply Program.

• Met dit wereldwijde systeem kunnen bedrijven de milieu -impact van hun toeleveringsketens meten en beheren. Veel bedrijven onthullen hun gegevens van de broeikasgasemissies via dit platform, waaronder Scope 3 -emissies, in reactie op de vraag van hun klanten.
• CDP wordt erkend als een gouden standaard voor koolstofmethodologie en -proces, en de gegevens ervan worden vaak gebruikt door regelgevende en overheidsregulerende instanties, evenals door andere bedrijven.

Het Carbon Disclosure Project (CDP) gebruikt een jaarlijkse vragenlijst om gegevens van het bedrijf te verzamelen over hun uitstoot van broeikasgassen en andere milieueffecten. De vragenlijst bevat verschillende onderwerpen, waaronder:

Governance en Strategie:De sectie vraagt ​​naar organisatorisch bestuur rond klimaatgerelateerde kwesties, prikkels om klimaatgerelateerde kwesties en organisatiestrategieën te beheren om gerelateerde risico's en kansen van klimaat aan te pakken.

Risico's en kansen:Deze sectie vraagt ​​naar de risico's en kansen met betrekking tot klimaatverandering die de organisatie op korte, middellange en lange termijn heeft geïdentificeerd.

Doel en prestaties:Deze sectie vraagt ​​naar de door de organisatie gestelde doelen om haar BKG -release te verminderen en de voortgang ervan om dit doel te bereiken.

Fractie vrijgeven:Deze sectie vraagt ​​om een ​​gedetailleerde fractie van reikwijdte 1, 2 en 3 organisatie -emissies.

Supply chain:Voor bedrijven die deelnemen aan het CDP -supply chain -programma zijn er aanvullende vragen over hun leveranciersrelease.

Verificatie:Deze sectie vraagt ​​naar de stappen die de organisatie heeft genomen om de releasegegevens te verifiëren.

Over het algemeen is het waar dat sommige bedrijven de uitdaging hebben om hun leveranciers de CDP -vragenlijst te laten beantwoorden. Leveranciers kunnen de middelen of kennis missen om de vragenlijst in te vullen, of ze zien mogelijk geen directe voordelen voor hun eigen bedrijf.

Er zijn echter ook veel voorbeelden van bedrijven die hoge responspercentages van hun leveranciers bereiken. Dit omvat vaak een duidelijke combinatie van communicatie over het belang van de vragenlijst, ondersteuning voor leveranciers bij het invullen ervan en het integreren van de criteria van duurzaamheid in inkoopbeslissingen.

Volgens een CDP 2020 Global Supply Chain Report hebben leveranciers tegen 2020 14% meer release aan het licht gebracht in vergelijking met 2019, wat een positieve trend in participatie aantoonde. Het rapport stelt echter ook dat veel leveranciers hun vrijlating nog steeds niet bekendmaken.

LCA -probleem

1. Niet alle leveranciers hebben mogelijk volledige LCA uitgevoerd: Omgaan met LCA kan resource -intensief zijn en vereisen gespecialiseerde expertise. Niet alle leveranciers kunnen deze capaciteit hebben.
2. LCA omvat mogelijk niet alle relevante emissies
   Hoewel de LCA gedetailleerde informatie kan bieden over vrijstelling die verband houdt met specifieke producten of diensten, kan dit niet alle relevante emissies voor scope -rapportage omvatten. Ze mogen bijvoorbeeld geen vrijstelling bevatten van zakenreizen, reizen van werknemers of afval die wordt gegenereerd in activiteiten.
3. LCA is mogelijk niet vergelijkbaar: Als verschillende leveranciers LCA hebben uitgevoerd met behulp van verschillende methoden, kunnen hun beslissingen niet direct worden vergeleken.

Goed gebruik van industrie -specifieke schattingen

1-Green House Gas Protocol: Green House Gas Protocol biedt een verscheidenheid aan berekeningstools die u kunnen helpen bij het schatten van broeikasgasemissies van specifieke industrieën of activiteiten. Deze tool is gratis beschikbaar op de GHG -protocolwebsite.

• Website:GHG -protocolberekeningstool

2-Life Cycle Assessment Database: De Life Cycle Assessment (LCA) -database biedt hulpgegevens voor verschillende producten en diensten gedurende de algemene levenscyclus. Voorbeelden zijn de US Life Cycle Inventory Database en de Europese Life Cycle -database.

• Website:US Life Cycle Inventory Database
• Website:Europese levenscyclusdatabase

3-Overheids- en internationale agentschappen: Veel overheids- en internationale agentschappen bieden releasegegevens en rekenmachines voor een bepaalde branche. Voorbeelden zijn het US Environmental Protection Agency (EPA), het International Energy Agency (IEA) en het Framework Convention on Climate Change (UNFCCC) van de Verenigde Naties.

• Website:US Environmental Protection Agency
• Website:International Energy Agency
• Website:Framework Verdrag inzake klimaatverandering van de Verenigde Naties

4-Industriële rapporten en studies: Veel industrieën hebben studies of rapporten die gemiddelde releasegegevens bieden. Dit kan vaak worden gevonden door online te zoeken of via de brancheorganisatie. Deze categorie heeft geen speciale website omdat deze per industrie varieert. Het wordt aanbevolen om een ​​direct rapport of studie te vinden met betrekking tot uw specifieke industrie of een relevante industriële vereniging te raadplegen.

Ahmad Sakr

Product Compliance Consultant

Complymarket UG (Haftungsbeschraenkt)